کاری که علی آقا دایی استادش بود ولی طارمی هرگز

مهدی طارمی با گلی که به قزاقستان زد به دومین گلزن ملی تاریخ فوتبال ما بدل شد. ۵۱ گل زده در ۸۶ بازی و بالاتر از کریم باقری قرار گرفت.

بسیاری متفق القولند که طارمی کامل ترین مهاجم تاریخ فوتبال ماست. ترکیبی شگفت انگیز از چالاکی ، تکنیک ، سرعت و تیزهوشی و همچنین قد بلند. در هیچ کدام از ستاره های فوتبال ما از شیرزادگان و بهزادی و غلامحسین مظلومی تا فرشاد پیوس و علی دایی ،‌چنین ترکیب شگفت انگیزی به وجود یامدهاست.

بازی در پورتو و اینتر میلان نشانه همین توانایی های خارق العاده اوست. اما نکته عجیب این جاست که از ۵۱ گل طارمی هیچ گلی به عنوان گل خاص و شگفت انگیز در یاد ما نمانده است. گل های طارمی به ندرت ما را از مسلخ ها و گردنه ها عبور داده است . این به این معناست که او هیچ گل مهمی نزده اما مطمئنا هیچ گل سرنوشت سازی را نمی توانیم به او نسبت بدهیم .

عجیب نیست ؟‌این در حالی است که دایی و پیوس و بهزادی و غلامحسین مظلومی بارها برای ما پیام آور شادی شده اند . شاید اگر طارمی آن شوت دقیقه ۹۰ به پرتغال در جام جهانی ۲۰۱۸ را به گل تبدیل می کرد الان به جای حضور جدول آمار و اعداد در قلب ما حضور داشت. کاری که مثلا علی دایی بارها و بارها انجام داده بود.

دایی هنر اصلی اش در لباس تیم ملی بود و طارمی هنر اصلی اش در مسابقات باشگاهی. هنوز هم می گوییم طارمی بازیکن فوق العاده ای است اما در توفان سرنوشت فرصتی برای حضور در قلب ما پیدا نکرد . او آن سردار شجاع تیم ملی نبود. لباس سرداری هنوز برازنده دایی و همایون بهزادی است.