حرکت تدریجی اما مطمئن ذوبآهن از رکود به رکورد؛ نسخه افضلی برای عبور بزرگ از بحرانهای انباشته
*حرکت تدریجی اما مطمئن ذوبآهن از رکود به رکورد؛ نسخه افضلی برای عبور بزرگ از بحرانهای انباشته* در شرایطی که راهکارهای غیرعملیاتی متعددی برای خروج ذوبآهن از بحرانهای «انباشته از گذشته» پیشنهاد شده است، بررسی روند عملکرد در یک سال اخیر نشان میدهد این مجتمع عظیم صنعتی با اتخاذ راهکارهای عملیاتی در حال خروج آرام […]
*حرکت تدریجی اما مطمئن ذوبآهن از رکود به رکورد؛ نسخه افضلی برای عبور بزرگ از بحرانهای انباشته*
در شرایطی که راهکارهای غیرعملیاتی متعددی برای خروج ذوبآهن از بحرانهای «انباشته از گذشته» پیشنهاد شده است، بررسی روند عملکرد در یک سال اخیر نشان میدهد این مجتمع عظیم صنعتی با اتخاذ راهکارهای عملیاتی در حال خروج آرام از شرایط بحرانی است.
ایفای تعهدات سنگین گذشته شرکت، که عمدتاً ناشی از پیشفروش زیانبار محصولات بود، و همچنین پرداخت بدهیهای بانکی با کمترین تکانه مالی، در این مقطع کافی بود تا روند حرکتی شرکت مثبت ارزیابی شود. اکنون خبرهای متعدد از ثبت رکورد تولید در کارگاههای مختلف که در پایگاه خبری ذوبآهن منتشر شده، تأییدی است بر این واقعیت که حرکت روبهجلو از کف تولید آغاز شده و با اتکا بر همین تولید پایدار، تمامی مشکلات گذشته قابل حل خواهد بود.
سید اردشیر افضلی، وقتی سکان ذوبآهن را در دست گرفت، هم خود میدانست چه بحرانی را باید مدیریت کند و هم تحلیلگران و ناظران صنعت فولاد میدانستند چه کار دشواری پیشروی اوست. اما او با اطمینان خاصی میگفت: «با کمک پرسنل با دانش ذوبآهن، به روزهای خوب بازمیگردیم.»
اطمینان او از سرمایه عظیم انسانی سرچشمه میگرفت؛ منابعی که به مراتب بزرگتر از حجم مشکلات شرکتاند. افضلی حتی در برابر کسانی که فوریترین راهکار نجات ذوبآهن را کاهش نیروی انسانی به استاندارد بینالمللی حدود چهار هزار نفر میدانستند، ایستاد و تأکید کرد: «مشکل صنعت در آینده نیروی انسانی خواهد بود، اما نه زیادی آن، بلکه کمبود آن.» این نگاه نشان میدهد که او بر توان نیروهای خود حساب باز کرده و آنها را نه عامل ایجاد بحران، بلکه اهرم حرکت شتابنده برای خروج از آن میداند.
اکنون خبرهای مربوط به رکوردهای تولید در محصولات انحصاری همچون ریل و حتی میلگرد به روش نوین و مورد تأیید بازارهای بینالمللی، به روشنی گواه آن است که همبستگی و انسجامی در درون شرکت شکل گرفته تا ذوبآهن به اوج شایسته خود بازگردد.
به نظر میرسد افضلی این روزها تنها نگران یک مسئله است: تأمین پایدار مواد اولیه. موضوعی که مستلزم عزم جدی دولت برای درک موقعیت حساس ذوبآهن در صنعت کشور و اقدام عملی برای تضمین دسترسی پایدار به مواد اولیه مورد نیاز این مجتمع عظیم فولادی است.
باید دید آیا دولت نقش حمایتی خود را بهدرستی ایفا خواهد کرد یا این دغدغه بهجای مدیرعامل کهنهکار ذوبآهن همچنان «دغدغه» باقی خواهد ماند.
بهنام رحیمی- فعال رسانه
این مطلب بدون برچسب می باشد.








دیدگاهتان را بنویسید